فرسودگی شغلی: یخ‌زده در زمان، گمشده در کار

خیر. استرس شغلی معمولاً واکنشی به «فشار بیش از حد» است (احساس غرق شدن و اضطراب). اما فرسودگی شغلی، حالتی عمیق‌تر از «تهی شدن» است (احساس پوچی، بی‌تفاوتی و نبود انگیزه). به طور خلاصه، استرس یعنی «خیلی زیاد»؛ فرسودگی یعنی «دیگر کافی نیست».

مطلقاً نه. فرسودگی شغلی یک شکست شخصی نیست، بلکه یک واکنش طبیعی و انسانی به فشار مزمن، انتظارات غیرواقعی، عدم تعادل بین کار و زندگی، و محیط کاری ناسالم است. این زبان بدن و ذهن شما برای درخواست کمک و نیاز به تغییر است.

نه لزوماً. ترک شغل گاهی آخرین راه‌حل است، اما اولین قدم نیست. درمان فرسودگی اغلب با ایجاد «مرزهای سالم» (مثل نه گفتن یا تمام کردن کار در ساعت مشخص)، بازتعریف معنای کار، مدیریت انرژی (و نه فقط زمان)، و تمرین مراقبت از خود شروع می‌شود. تغییر در نگرش و رفتار شما می‌تواند تأثیر بزرگی داشته باشد.

اگر راهکارهای فردی (مثل استراحت، مرزبندی) را امتحان کردید اما احساس خستگی مفرط، پوچی و بی‌انگیزگی همچنان ادامه دارد، مراجعه به متخصص ضروری است. اگر فرسودگی باعث علائم افسردگی، اضطراب شدید، مشکلات خواب یا مشکلات جسمی شده است، یک روان‌شناس می‌تواند به شما در شناسایی ریشه‌های عمیق‌تر و بازسازی روانی کمک کند.